ضرب المثل های منثور و منظوم

کمتر ‏ایرانی ‏را‏ می‏توان‏ یافت‏ که ‏چند ‏مثل‏ به‏ صورت‏ نظم ‏یا ‏نثر‏ به‏ حافظۀ ‏خود ‏نسپرده ‏باشد؛ ‏هر چند‏ از‏ سواد ‏و‏ معلومات‏ بالایی‏ برخوردار ‏نباشد.‏ این‏ ویژگی‏‏ ضرب‌المثل ‏است‏ که ‏زود‏ به خاطر ‏سپرده ‏می‏شود ‏و ‏دیر ‏از ‏خاطر ‏می‏رود. ‏بعضی‏ از ‏مثل‌‏ها ‏در‏عین‏ ‏ ساده بودن‏ چنان‏ حکیمانه ‏و ‏پندآموز ‏است‏ که‏ جا‏ دارد ‏با ‏خطوط زرین‏ نگاشته ‏و ‏مانند ‏یک‏ گوهر ‏ارزشمند ‏به‏ انسان‌ها ‏هدیه ‏داده ‏شوند؛‏ چرا ‏که‏ ‏مثل‌ها ‏سخنان‏ کوتاه ‏و‏ کلمات‏ قصار ‏حکیمانۀ ‏پیشینیان است‏ و‏ بهترین‏ رهنمودهای ‏زندگی‏ مادی‏ و‏ معنوی ‏در ‏آن ‏نهفته ‏است. ‏گاهی‏ یک ‏مثل‏ کوتاه ‏نظم ‏یا ‏نثر، ‏خلاصۀ‏ ساعت ها ‏بحث ‏و‏ گفت وگو ‏را ‏بیان‏‏ می کند ‏و ‏از ‏بسیاری‏ از‏ ‏ مجادله‌ها ‏و ‏اختلاف ‏نظرها ‏جلوگیری‏ می‌کند.
تقدیم به اهل مطالعه و دانشمندان و اندیشمندان ادبیات فارسی

برشی از کتاب

116| آدمی بی‌سواد، کور است = آنکه خواندن و نوشتن نداند،معلوماتش کمتر از کسی است که می‌خواند و می‌نویسد، زیرا گفته‌اند:«بخوانید تا بدانید»
117| آدم پول را پیدا میکند، نه پول آدم را = پول و دارایی را نباید برشخصیت انسانها ترجیح داد.
118| آدم پولدار روی سبیل شاه نقاره خانه می‌سازد = با پول مشکلترین کارها انجام می‌شود.
119| آدم پولدار زود پسر عمو پیدا می‌کند = وقتی پول داشته باشی،همه دوست نزدیک و رفیق تو می‌شوند.