عید پاییز

کتابی‌ که‌ در ‌پیش ‌رو ‌دارید‌ روایت سردار شهید حسینعلی ابوالقاسمی از نگاه همسرشان خانم جمیله رحیمی است. بانویی که‌ عشق ‌و‌ درد ‌را‌ با‌ هم‌ تجربه‌ کرده‌ و‌ در‌ انتهایی‌ که‌ ابتدای‌ جاودانگی‌ و‌ حماسۀ شیرزنان‌ سرزمین‌‌ پهناور‌ کشورمان ‌است‌ ُمهر ‌ایثار‌ و ‌استقامت ‌زد. ‌باشد‌ که ‌جرعه‌ای ‌از‌ جوهرۀ این از‌خودگذشتگی‌ بر‌ صفحۀ ‌قلبمان‌ بنشیند ‌و ‌عطر ‌آن ‌وجودمان ‌را‌ آکنده ‌از‌ صفای‌ عشق ‌کند.

برشی از کتاب

مردم ‌ده، ‌باصفا‌ بودند ‌و‌ صمیمی؛ به‌صمیمیت‌ شاخه‌های ‌درهم پیچیدۀ ‌باغ‌هایشان‌ و‌ به ‌زلالی‌ آب‌ چشمه‌ای‌ که ‌به ‌روستا‌ جاری‌ بود .روابط ‌پاک ‌و ‌بی‌ریایی ‌داشتند. مثلا ‌اگر ‌امسال ‌یکی ‌محصولی‌ می‌کاشت‌، دیگران‌ نمی‌کاشتند ‌و‌ از‌ محصول ‌او ‌استفاده‌ می‌کردند.‌ در ‌عوض ‌او‌ هم‌ از ‌سایر‌ محصولات‌ آن‌ها‌ استفاده ‌می‌کرد.‌ گاهی ‌پیش می‌آمد ‌که ‌می‌دیدی‌ صاحب‌ باغ‌ در ‌ایوان‌ مشغول‌ کاری‌ است‌ در‌حالی‌ که ‌همسایه‌ها‌ بدون‌ اجازۀ ‌او ‌از ‌درختان ‌میوه ‌می‌چینند.
حلال ‌و‌ حرام‌ می‌کردند؛‌ اما‌ این‌ چیزها‌ برایشان‌ مهم‌ نبود ‌و ‌حل ‌شده ‌بود.‌ حتی‌ از‌ این ‌موضوع‌ ابراز‌ خوشحالی‌‌ می‌کردند. مادرم ‌همیشه‌ سرگذر ‌می‌ایستاد ‌و‌ به ‌دانش‌آموزانی‌ که ‌از‌ روستای ‌محمدیه‌ به‌ خیرآباد‌ می‌رفتند‌ تا‌ در‌ کلاس‌های ‌قرآن ‌شرکت ‌کنند،‌ از‌سیب‌ های‌گلاب‌ مان‌ می‌داد ‌و‌ آن‌ها ‌را‌ مشتاقانه ‌بدرقه ‌می‌کرد…