کتاب بر گرفته از زندگی و نهضت سید وسالار شهیدان حضرت اباعبدالله الحسین است. قرآن و عترت پیامبر از یکدیگر جدایی ناپذیرند. چنانکه در حدیثِ متواترِ «إِنِّی تارِکٌ فِیکُمُ الثَّقَلین کتابَ اللهِ وَ عِترَتِی» بر این نکته تأکید شده است که «لَن یَفتَرِقا حتّی یَرِدا عَلَیَّ الحَوضَ» آن دو از یکدیگر جدا نمی‌شوند تا در روز قیامت و در جوار حوض کوثر بر پیامبر خدا وارد شوند. از همین رو بین قرآن و عترتِ آن حضرت سنخیت و مشابهتی تام و تمام وجود دارد. در این بین شباهت‌های حضرت ابی‌عبدالله‌الحسین درخشان‌تر و چشمگیرتر است. از جمله شباهت‌هاي قرآن و اهل‌بيت: تازگی و طراوت آنهاست. بر حسب تجربه و تأییدات نقل، قرآن هر چه خوانده شود و در آن تأمل گردد، نه تنها خستگی و ملالت نمی‌آورد، بلکه همانند فلز گران‌بهایی است که هر چه صیقل داده شود درخشان‌تر می‌شود. قرآن مجید نیز هر چه تلاوت شود و در آن تدبّر و تأمّل گردد، تازگي‌اش بيشتر مي‌شود. وجود مقدّس حضرت سیدالشهداء نیز همين‌گونه هستند؛ هر چه در زندگي درخشان و برنامه‌هاي آن حضرت بیشتر اندیشه شود و بازگو گردد نه تنها ملالت و خستگی نمی‌آورد، بلکه طراوت آن فزونی می‌یابد. تشابه دیگری که فیما بین قرآن کریم و حضرت سیدالشهداء می‌توان یافت این است که هر دو را با عنوان (هُدی) توصیف نموده‌اند.