مهربان بود و خنده رو؛ با اينكه مسئول بسيج دهنو بود، هيچ وقت غرور فرماندهي او را نگرفت. پرحرارت، پرانرژي و فعال بود. همين كه وارد پايگاه بسيج مي‌شد و چشمش به بچه هاي بسيج مي‌افتاد، شروع مي‌كرد با تك تك بچه ها گپ زدن و گرم گرفتن. خودش از بچگي يتيم شده بود و كمك خرج خانوادهاش بود؛ اما به نيروهاي بسيج توصيه مي كرد درس بخوانند و اوقات فراغت خود را صرف مطالعه كنند. در سال 1359 به عضويت سپاه پاسداران انقلاب اسلامي شهرستان خميني شهر درآمد. طولي نكشيد به دستور شوراي فرماندهي، به عنوان مربي آموزش نظامي تعيين شد. مسئوليتي كه برعهده داشت را به نحو احسن انجام مي‌داد، دوره آموزشي بسيجيان و نيروهاي مردمي داوطلب اعزام به جبهه از آن نمونه بود. در همان سال به جبهه هاي جنوب اعزام شد و در عمليات طريق القدس (آزادسازي بستان) در آذرماه 1360 شركت كرد. در عمليات محرم، مسئوليت معاونت گردان رزمندگان را بر دوش او نهادند. عمليات بيت المقدس و آزادسازي خونين شهر ديگر صحنه حضور و رشادت و جانفشاني محمود بود. با وجود اصابت 7-8 گلوله به ناحيه شكم و جراحات شديد، پس از ترخيص از بيمارستان بلافاصله عازم كردستان شد و براي انجام مأموريت رزمي اعلام آمادگي كرد.