ایشان بسیار شوخ و بانشاط و سرزنده بود بسیار شلوغ بود براثر تجربه ای که بدست آورده بود فرماندهی تخریب سپاه سوم فتح را بر دوش او گذاشته بودند تشکیلات آن موقع سپاه شامل 4سپاه بود و هر کدام چند یگان تحت فرماندهی شان بود، با این که فرمانده بود ولی رفتارش بسیار صمیمی و دوست داشتنی بود با همه بچه های تخریب چی شوخی می کرد و به آن ها روحیه می داد و بچه ها بسیار بسیار او را دوست داشتند وقتی در جمعی وارد می شد همه چیز را بهم می ریخت و شلوغ می کرد. از جمله کارهایش این بود که خیلی وقت ها نصف شب به مقبر بچه ها می رسید و می رفت توی اتاق سراغ تخریب چی ها و یکی یکی آن ها را بیدار می کرد و به آن ها می گفت دادا ساعت چنده دادا ساعت چنده!!! یا می گفت دادا خوابی یا بیداری!

برشی از کتاب

در دوره جوانی می‌توانست برای خودش سرمایه‌داری باشد پدرش چای خانه و رستوران داشت و برادرش هم چلو کبابی. اینکه همه این‌ها را ول کرده بود و آمده بود جنگ خیلی حرف بود دومین ویژگی‌اش شجاعتش بود و همین هم باعث شده بود. دست بگذارد روی سخت ترین نقطه جنگ؛ یعنی واحد تخریب. استعداد خوبی هم داشت که به علاوه عشق به شهادت و جانبازی در راه اسلام، شده بود محرکی که او را با سرعتی باورنکردنی به جلو حرکت می داد. اگر خوب به حضورش در جبهه نگاه کنیم، میبینیم که چقدر مسیر تکامل را سریع طی کرد و رسید به جایی که شد فرمانده تخریب سپاه سوم ِ فتح. در مقطعی از جنگ، ما چند سپاه داشتیم: سپاه اول و سپاه دوم و سپاه سوم که همان سپاه فتح و فرمانده قرارگاهش مصطفی ردانی‌پور بود. رسول سیر صعودیش را آنقدر سریع طی کرده بود که شده بود فرمانده تخریب این سپاه و کنار ردانی‌پور قرار گرفته بود.