ایشان در اوایل سال 1358به عضویت سپاه پاسداران انقلاب اسلامی خمینی شهر درآمد. با بچه ها بسیار جدی و در عین حال مهربان و صمیمی بود. بدن ورزیدۀ داشت. بچه ها را در پادگان آموزشی به خط می‌کرد و در حال دویدن، با صدای بلند، بلند این شعر را میخواند: شعر هستی بر لب، جان نهاده بر کف، یا در خوزستان، یا که درکردستان، جان می‌بازم، جان می‌بازم. بچه ها با صدای او، همگی به وجد می آمدند و همخوانی می‌کردند. هیجان انقلابی، کل پادگان را فرا می‌گرفت. با این شگرد بچه ها متوجه سختی تمرینات و گذر زمان نمی‌شدند. با شروع جنگ تحمیلی عراق علیه ایران، در جبهه های آبادان، شوش، رقابیه، فکه و میمک حضور داشت و در عملیات های فتح المبین، بیت المقدس و والفجر مقدماتی شرکت نمود. او در انتظار شهادت بود اما تقدیر او به گونه ی دیگری رقم خورد و در عملیات والفجر مقدماتی در حالی که راننده تانک بود، مورد اصابت گلوله دشمن قرار گرفت. در حالی که صورتش پر از ترکش و یکی از چشمانش بر اثر جراحات نابینا شده بود، با تعدادی از دوستانش به اسارت درآمد. این مرد بزرگ، سرانجام پس از تحمل هفت سال رنج، بر اثر جراحات و عوارض سال های جهاد و اسارت در روز 17 ربیع الاول مصادف با روز میلاد ختمی مرتبت، حضرت محمد مصطفی، مطابق با 1377 دعوت حق را لبیک گفت.