عشق جوانی (خاطرات شفاهی سعید ریاضیپور)
برشی از کتاب
با سروصورتی خونی وارد سنگر شدم. حاجاحمد بیقرار ایستاده بود، پرسید:ـ چه خبر؟!هول کرده بودم، مثل رمز بیسیم به حرف افتادم:ـ آقامهدی آسمونی شد!حاجی کلافه شد. چند قدم دور خودش زد. مدام دست به سر و ریشش کشید. روی دوزانو نشست و گریه کرد. با گریۀ شدید حاجاحمد بغضم ترکید. بعد از چند دقیقه ایستاد به نماز. دو رکعت نمازش که تمام شد، آب بود روی آتش. حاجی آرام شد.فرمول مبارزه
تاریخ پر افتخار ایران ما، اگرچه ستارگارن پرآوازه و بی شماریِ در آسمان خود جای داده؛ اما چه بسیارند قهرمانان گمنامی که برایِ حفظ و پیشرفت وطن، رنجهایِ بسیار به جان خریدهاند و کشور و مردم را در بزنگاههایِ پر خطر و پیچهایِ بزرگِ تاریخی نجات دادهاند. مردانی که در پی کسبِ شهرت نبودند و به کمک پشتکار و زیرکی خود توانستند نقشههایِ شوم بدخواهان را نقش برآب کنند. محمدباقربه این نتیجه رسید که اولین قدم در راه مبارزه با استعمار، مجهز شدن به ِسلاح علم و دانش است وی با مسلط شدن به زبان انگلیسی دستیارِپزشک حاذقی شد و همچنین با طراحی 80 اطلس جغرافیایی به پیشرفت علم کمک کرد. به همت ایشان، خیریّهها و مراکزدرمانی بسیاری مانند بیمارستان عسکریه، آزمایشگاه مهدیه و زایشگاه نرجس خاتون بنا شد. با بصیرت خود رویدادهایِ جهانی را دائماً رصد میکرد. دربارۀ این رویدادها ساکت نبود و موضع گیریِهایِ روشن و تحلیلهایِ سازنده و پیشبینیهایِ دقیقی داشت. پینمای فرمول مبارزه روایتی از حوادث و داستانهایی جذّاب و خواندنی از زندگی این قهرمان بزرگ است.
آقای گل
فوت کوزه گری
نبوغ دو جوان در جنگ صدام را عصبانی و کلافه کرده بود. رسول در چشم به هم زدنی به روزترین تکنولوژیهای مین که توسط کشورهای مختلف به دست بعثیها میرسید را خنثی میکرد. محسن بیمارستانی ساخت که در بمباران مقاوم باشد. آنها رزمندههای زیادی را آموزش دادند و فوت کوزهگری کار را در اختیارشان قرار دادند. در این کتاب با برشهایی از زندگی پرهیجان دو قهرمان که به قلم جمال طاهری است آشنا میشوید.
همسایه ماهی ها
برشی از کتاب
صبح، طبق معمول گرازی که با آن انس گرفته بودم، آمد سراغ دوست جدیدش. کمی عقب تر ایستاد و ظهر هم زودتر از روزهای قبلی رفت. این گراز هم فهمیده امروز روز آخر من است. این حیوان ها حسشان قوی است. او هم حس میکرد که دیگر جان و توانی برایم نمانده. ناخودآگاه و برای هزارمین بار در آن چند روز بغضم باز شد و اشک از چشم هایم راه افتاد. خدایا...! کمکم کن! نزدیک ظهر به یاد زیارت کربلا افتادم. «مگه نه اینکه ما اومدیم جبهه تا راه کربلا باز بشه؟ خب پس من الآن در مسیر بازشدن حرم امامم، دارم جونم رو میدم. حس کردم دلم حال و هوای تازه ای پیدا کرده. دلم یک زیارت خوب میخواست. در ذهنم برای زیارت امام حسین نیت کردم و رویم را به طرفی چرخاندم که حدس می زدم سمت عراق باشد: آقاجان امروز میخوام بیام زیارت شما. دلم هوای شما رو داره. الآن فقط شما رو میخوام و دیگه هیچ. چشمانم بسته شد و از هوش رفتم. چشم که باز کردم، هنوز هوای زیارت امام را داشتم. به یاد روضه هایی افتادم که مداح ها میخواندند: بیاین با پای دل بریم کربا... منم امروز با پای دل میرم زیارت امام حسین. » تصمیم گرفتم در ذهنم به زیارت امامم بروم. خودم را تصور کردم که از این بدن خسته و مجروح دارم جدا می شوم. بعد حرکت میکنم به طرفی که انگار میدانم به کربلا میرسد. از روی کوه ها رد میشوم، از یکی دو شهر هم عبور میکنم. می رسم به شهری که می دانم کربلا است. جایی از شهر، یک گنبد طلایی هست که من را می کشاند به طرف خودش. می روم جلوتر... بی تاب و بی قرارم. حرم امام را که می بینم، دیگر تاب نمی آورم. گریه ام بیشتر می شود. داخل حرم می شوم. هنوز نمی توانم گریه ام را کنترل کنم. می روم کنار ضریح. سرم را میگذارم جایی که حس می کنم پای امام است. سلام می کنم. گریه می کنم.آقا علی رویا
ایشان بسیار شوخ و بانشاط و سرزنده بود بسیار شلوغ بود براثر تجربه ای که بدست آورده بود فرماندهی تخریب سپاه سوم فتح را بر دوش او گذاشته بودند تشکیلات آن موقع سپاه شامل 4سپاه بود و هر کدام چند یگان تحت فرماندهی شان بود، با این که فرمانده بود ولی رفتارش بسیار صمیمی و دوست داشتنی بود با همه بچه های تخریب چی شوخی می کرد و به آنها روحیه میداد و بچه ها بسیار بسیار او را دوست داشتند وقتی در جمعی وارد میشد همه چیز را بهم میریخت و شلوغ میکرد. از جمله کارهایش این بود که خیلی وقتها نصف شب به مقر بچهها میرسید و میرفت توی اتاق سراغ تخریبچیها و یکی یکی آنها را بیدار میکرد و به آن ها میگفت دادا ساعت چنده دادا ساعت چنده!!! یا میگفت دادا خوابی یا بیداری!
برشی از کتاب
در دوره جوانی میتوانست برای خودش سرمایهداری باشد پدرش چای خانه و رستوران داشت و برادرش هم چلو کبابی. اینکه همه اینها را ول کرده بود و آمده بود جنگ خیلی حرف بود دومین ویژگیاش شجاعتش بود و همین هم باعث شده بود. دست بگذارد روی سخت ترین نقطه جنگ؛ یعنی واحد تخریب. استعداد خوبی هم داشت که به علاوه عشق به شهادت و جانبازی در راه اسلام، شده بود محرکی که او را با سرعتی باورنکردنی به جلو حرکت میداد. اگر خوب به حضورش در جبهه نگاه کنیم، میبینیم که چقدر مسیر تکامل را سریع طی کرد و رسید به جایی که شد فرمانده تخریب سپاه سوم ِ فتح. در مقطعی از جنگ، ما چند سپاه داشتیم: سپاه اول و سپاه دوم و سپاه سوم که همان سپاه فتح و فرمانده قرارگاهش مصطفی ردانیپور بود. رسول سیر صعودیش را آنقدر سریع طی کرده بود که شده بود فرمانده تخریب این سپاه و کنار ردانیپور قرار گرفته بود.