تحقيق حاضر، كه به منظور بررسي راهكارهاي انتقال ارزشهاي ديني به كودكان دبستاني انجام شد، طي چهار فصل مباحثي را مطرح نموده كه به طور خلاصه به آن اشاره مي‌كنيم. فصل اول، به كليات تحقيق اختصاص دارد كه در آن بعد از بيان اهداف و ضرورت تحقيق، به دلایل انتخاب موضوع پرداخته شد و توضيح داده شد كه از نظر اسلام و آرای دانشمندان تعليم و تربيت، آموزش در دوره كودكي پايه و اساس آموزش در دوره‌هاي ديگر است، و باتوجه به ويژگي‌هاي سنّي و استعداد و توانايي‌هاي ذهني كودكان دبستاني، آموزش ديني آنان، نياز به شناسايي و به كارگيري شيوه و راه كارهاي مناسب دارد كه اهداف اصلي اين تحقيق نيز جست و جوي اين امر مي‌باشد. در فصل دوم، به بررسي جايگاه ارزش‌هاي ديني در نظام تعليم و تربيت اختصاص دارد كه در سه گفتار آمده است: در گفتار اول به توضيح مفهوم شناسي ارزش و گفتار دوم به تبيين ديدگاه‌هاي مختلف دربارة ارزش‌ها و گفتار سوم به تربيت ديني و اصول و مباني و اهداف آن پرداخته شد. در فصل سوم، به ويژگي‌ها و انتقال ارزش‌ها در دوره دبستان كه شامل سه گفتار مي‌باشد مورد بحث و نظر قرار گرفته است. به طوري كه در گفتار اول، به جايگاه مدرسه در انتقال ارزش‌هاي ديني اختصاص دارد. از آنجا كه ارزش‌ها، از كسی، تابع دستگاه‌ها و نظام ارزشي نفس الامري و واقعي مي‌باشد و نه تابع معيارهاي تجربي و عيني، و ارزش‌ها در هر جامع‌هاي مايه حيات آن محسوب مي‌گردد كه در اين راستا نهادهاي مختلف عهده دار حفظ و انتقال آن هستند. در فصل چهارم، به بيان راهكارهاي انتقال ارزش‌هاي ديني به كودكان دبستاني پرداخته شده است. مقصود از اين راهكارها عبارت اند از: فنون، شيوه و دستورالعمل‌هاي جزئي است كه اهداف و انتقال ارزش‌هاي ديني را به ثمر مي‌رساند و به آنها عينيت مي‌بخشد. از اين‌رو، با توجه به ويژگي‌هاي رواني و نيازهاي اساسي كودكان دبستاني كه در فصول گذشته مورد بررسي و تحقيق قرار گرفت، مهمترين روش‌هايي كه استخراج و اعتبار گرديد عبارتند از: روش استفاده از مثَل، روش قصه‌گويي، روش برسش و پاسخ، روش نمايشي (مشاهده‌اي)، روش تذكر و يادآوري نعمت‌هاي الهي، روش تشويق، روش تمرين و تكرار و روش الگويي.