علاقه مند و عاشق شهداء بود. زندگی نامه شهداء را مرتب مطالعه می‌کرد. سیره زندگی شهید سیدحسین مهدوی و دایی شهیدش رضا کرمی در شکل گیری شخصیت اجتماعی او بسیار موثر بود. همواره بر سر مزار پاک ایشان، آیات جهاد و شهادت را تلاوت می‌کرد. آن زمان قسمتی با نام دارالشهدا در کانون بسیج اباعبدالله الحسین هرستان راه اندازی کرده بودند که محسن عهده دار آن بود. در اجرای یادواره ها و برنامه های مربوط به شهداء همیشه پیش قدم بود. خیلی شوخ طبع بود و چهره‌ای گشاده داشت. بعضی از حرفهای جدی را هم به شوخی می‌زد. نشاط مجلس بود اما اهل لهو و لعب نبود به نحوی که در نبودش احساس دلتنگی می‌کردند. خیلی اهل صله رحم بود و به مادر و فامیل های اهمیت می‌داد، دائما به نزدیک سر می‌زد. وقتی قرار بود هدیه ای برای کسی ببرند اگر حس می‌کرد بوی چشم و هم چشمی و حرف مردم می‌دهد، نمی‌برد و در چنین مجالسی شرکت نمی‌کرد.