کاک موسته فا
حضرت آقا می فرمایند در سال های جنگ هر جا رفتیم یک اصفهانی دیدیم که مسئولیت و فرماندهی داشت؛ سیمرغ روایت سی فرمانده ای است که در اصفهان و بین مردم شهرشان گمنام هستند ولی در شهرهای دیگر منشاء اثر بوده اند.
یکی از دغدغه هایی که در دهه های اخیر همیشه با آن مواجه بوده و هستیم، چگونگی انتقال فرهنگ ایثار و شهادت به نسل نوجوان است که در این میان هنر و ادبیات می تواند نقش بسزایی داشته باشد. شاید روایت قصه گونۀ زندگی نامه های شهدا و استفاده از هنر روایتگری داستانی بتواند علاوه بر آشنا ساختن نسل جوان با شهدا و شخصیت آنها، بخشی از خلأ مطالعه را هم که متأسفانه با آن مواجه هستیم پُر کند.
در کتاب سوم از این مجموعه شما با شهید مصطفی طیاره، فرمانده سپاه سقز آشنا می شوید.
شهید طیاره در پاک سازی سقّز، به ویژه روستاهای آن که به مرز منتهی می‌شد و بسیار آلوده به ضد انقلاب بود، نقش به سزایی داشت. او دیگر یکی از مردم سقز شده بود و بدون سلاح یا محافظ بین آنها رفت و آمد می‌کرد. مسابقه های ورزشی برایشان ترتیب می‌داد و خودش هم شرکت می‌کرد. سرکشی به خانه های مستضعفین سقز هم که جزو کارهای هر شبش بود. به همین خاطر وقتی کار پاک سازی شهر شروع شد، همه با جان ودل کمکش کردند. طوری که در یک شب، بیشتر از چهل خانۀ تیمی و مراکز چاپ و نشر ضدانقلابی ها تصرف شد و مقدار زیادی اسلحه و مهمات از خانه های آن ها جمع آوری کردند.
برشی از کتاب
دختر نامه را تا کرد و گفت: "فاطمه خانم اینکه همون نامۀ چند ماه پیشه؛ یعنی تو این چهار ماه هیچ نامۀ دیگه ای نفرستاده". - نه همیشه می گه سرم شلوغه و رسیدگی به مردم کُرد واجب تره. زن حاج اسدالله بشقابی کوچک از شیرینی کشمشی جلوی فاطمه تعارف کرد. - خب اگه جاش خوبه و حالش خوبه، چرا اینقدر مثل مرغ پرکنده خودتونو به این در و اون در می زنین؟ - ناراحتیام از اینه که خیلی دلش می خواد شهید بشه. حتی چند ماه پیش که منوچهر و غلامعلی با مصطفی از سنندج رفته بودن سقز، توی راه راننده خوابش میگیره و ماشینشون چپ می شه و تا لب پرتگاه میره؛ اما خدا رو شکر هم همشون سالم می مونن. مصطفی تا از ماشین می یاد پایین می گه حیف شد، داشتیم سه تا داداشی با هم شهید می شدیما؛ اما اینکه به دستِ دشمن شهید شیم طعمش بهتره.
پرواز در آتش (نگاهی داستانی به زندگی شهید سید محسن صفوی)
حضرت آقا می فرمایند در سال های جنگ هر جا رفتیم یک اصفهانی دیدیم که مسئولیت و فرماندهی داشت؛ سیمرغ روایت سی فرمانده ای است که در اصفهان و بین مردم شهرشان گمنام هستند ولی در شهرهای دیگر منشاء اثر بوده اند.
خانم صفورا شاهین‌فر در مورد کتاب می‌گوید:
رابطه خانوادگی شهید صفوی برایم نقطۀ طلایی بود. انتخاب ، اعتماد همراه با احترام و محبت رابطه‌ای دوطرفه بود بین آقا محسن و نصرت، ارتباطی مثال زدنی.
شهید صفوی اولین فرمانده شهیدِ مهندسی رزمیِ دفاع مقدس است که در عین داشتن ذهنی خلاق همراه با تلاش شبانه روزی، رابطه‌ای الگو ساز با همسر خود برای جوان‌ها در تمام نسل‌ها به نمایش می‌گذارد که گفتنی و شنیدنی است.
نصرت چهرۀ زن مسلمان ایرانیست که در تمام دوران زندگی مخصوصا سخت‌ترین شرایط تلاش می‌کند آرامش خانواده را حفظ و بهترین عکس العمل را داشته باشد.
شهید صفوی همسرش را در طول زندگی پر مخاطره‌اش در کنار خود می‌بیند چه قبل از انقلاب چه دوران انقلاب و چه در دوران دفاع مقدس. او حتی آخرین لحظات حیاتش با تمام تلاش خود را به خانواده می‌رساند تا این لحظات را در کنار آنها خاطره‌سازی کند.برشی از کتاباستاد از سوله بیرون آمد. رفت سمت دفتر محسن. محسن را که دید صدایش درآمد.
- آقا، مگه بچه بازیه؟ با این چند تا بچه که نمیشه سد زد! سدزدن که کار
هرکسی نیست! اون هم روی این رودخونه! شما چه فکری می کنین که این
تصمیم ها رو می گیرین؟ من که نیستم. حالا خود دانین.
توپِ استاد پر بود. باورش نمی شد این همه تجهیزات آزمایشگاهی زیرِ دست چند تا بچه افتاده باشد. با اصرار محسن دوباره به آزمایشگاه برگشتند. محسن آقای دکتر را معرفی کرد. بچه ها همه دست از کار کشیدند و دوره اش کردند.
دکتر روی خوشی نشان نمی داد. دوباره حرف هایش را رو به محسن جلوی بچه ها تکرار کرد.
بچه ها به روی خودشان نیاوردند. یکی از بچه ها شروع کرد.
- حالا آقای دکتر، شما بفرمایین چی کار باید بکنیم؟
بقیه پشت حرفش را گرفتند.
- شما امر کنین ما اجرا می کنیم.
- آقای دکتر، اصلاً یه شرطی. شما دوسه روز، فقط دوسه روز، پیش ما باشین. ما آزمایش ها رو در حضور شما انجام میدیم. بعد اگه شاگردهای خوبی بودیم، پیشمون بمونین.
بحث به شوخی و خنده کشیده شد. دکتر با حرف های بچه ها نرم شده بود. قبول کرد چند روزی پیش بچه ها بماند و کار را دست بگیرد. رو کرد به بچه ها.
- اول باید از خاک نمونه برداری کنیم …
