انبار حرف

اثر حاضر، صرفا بیان و نقل مستقیم و یا غیرمستقیم خاطرات نیست. بلکه شرح رویدادهای واقعی و حوادث گوناگونی است که در برهه‌ای از دوران پرافتخار دفاع مقدس به دست رزمندگان پرتوان اسلام خلق شده و اینجانب به عنوان شاهد صادقی آن را به صورت روزانه در جای جای مناطق عملیاتی و لحظه لحظه های حضور رزمندگان به ثبت رسانده‌ام. اکنون وظیفۀ خود می‌دانم آن را به دیگران منتقل نمایم. هدف از این کار، نه قهرمان سازی بوده و نه قهرمان پروری. چون اعتقاد راسخ دارم که همۀ رزمندگان در هر سطحی از فرماندهی، مدیریت و نیروی رزمی، قهرمان بوده‌اند. این کتاب یادداشت‌های روزانه شهید حمید رئیسی است، حمید رئیسی، متولد ،۱۳۴۰ در یک خانواده‌ی مذهبی است. پدرش کشاورز بود و توی محله و فامیل به مردم‌داری معروف بود. وقتی دیپلمش را گرفت و اوایل سال ،۵۹ لباس سبز سپاه را پوشید. حفاظت از بیت امام خمینی(ره) و برقراری امنیت در نقاط دور دست اصفهان، مثل پادنای سمیرم، مجال شرکت در کنکور و رفتن به دانشگاه را از او گرفت. جنگ تحمیلی که شروع شد، اولین حضورش در جبهه را در دارخوین تجربه کرد. خودش می‌گوید یک بار به جبهه اعزام شده است. اما آن یک بار، بیش از صد ماه به طول انجامیده است؛ یعنی تقریبا تمام هشت سال دفاع مقدس. توی آن هشت سال، از واحد اطلاعات – عملیات که روزهای اول به گشت و شناسایی معروف بود، تا فرماندهی گروهان و گردان را تجربه کرد. در آخرین مسئولیتش هم فرمانده محور عملیات بود.

برشی از کتاب

با نگرانی، اضطراب و زحمت فراوان، گردان زمین گیر شده را در وسط میدان مین، سر پا کرده و با سرعت در میان آتش و دود و خون به عقب برمی‌گردانیم. این بار باید خود راهنمایی گردان را به عهده بگیریم و از تجارب شناسایی های پیشین حداکثر بهره را ببریم. حالا دیگر کسی راهنمای گردان ما نیست، جز لطف خدا امدادهای غیبی و. از خدای میخواهیم خودش راه را بنماید و با نهایت توکل، دل را به دریا میزنیم و با حدس و گمان و شواهد و قراین، پای در معبری جدید می گذاریم. سرستون بودن یعنی یک گردان نیرو به دنبال داشتن. باید سرعت را زیادتر کنیم تا به گردان های جلویی برسیم. با استمداد از شهدای حاضر، معبری یافته و به سوی خط مقدم دشمن هجوم می آوریم.