زیباترین طلوع

نوشته پیش رو قدمی کوچک است در معرفی یکی از قهرمانان گمنام این مرز و بوم که شهادت را انتخاب کرد؛ انسانی که درسال‏های دفاع مقدس آرامش،و خانواده‏اش را گذاشت و رفـت تا ما با آرامش در کنار خانواده خود زندگی کنیم. آنان بی نام و گمنام و بدون چشم داشتی برای خدا رفتند و بی‏نیازنـد از یادما؛ این ما هستیم که نیازمند یاد شهدا هستیم.

برشی از کتاب

دختــر کوچکــی بــود؛ مــادر آمــد در کنــار دختــرش نشســت و گفــت:
»بایــد ازدواج کنــی.«
طلعت با نگاه معصومانه‏اش سکوت کردو سرش را پایین انداخت.
مـادر گفـت: فـردا عصـرمراسـم داریـم.دختـرم، اسـماعیل پسـر خوبـی
اسـت، اهـل کار و تلاش.
دختـر همچنـان سـاکت بـود؛ حیـا در چهـره‏اش مـوج مـی‏زد؛ زیـر لـب لبخنــدی زد.
یــازده ســال بیشــتر نداشــت کــه او را بــه عقــد پســر خالــه بیســت و دو
ســاله‏اش درآوردنــد و اســماعیل بــه دنبــال کار بــه اهــواز رفــت؛ بعــد از دو
سـال هـم در یکـی از اتاق‏هـای کوچـک خانه‏شـان زندگـی مشـترک را آغـاز کردنـد…