یک گلوله تا پرواز

هر ساله، به مناسبت فرا رسیدن سالگرد هر عملیات از دوران دفاع مقدس، برنامه ای به عنوان بزرگداشت و تجلیل از نام و یاد شهدا و رزمندگانی که در آن عملیات شرکت داشتند و حماسه هایی آفریدند، برگزار می شود.
اهداف، دستاوردها، مناطق اجرای عملیات، میزان موفقیت رزمندگان، تلفات و خسارات به دشمن و … تشریح می گردد. اما نمی دانم چرا هر ساله، بی سر و صدا و خاموش از کنار عملیات والفجر مقدماتی گذشته و هیچ ذکر و یادی از آن نمی شود. نمی دانم چرا. سرعت عمل، اقتدار، اراده ی پولادین و عزم شکست ناپذیری که سپاه اسلام از خود نشان داد و حماسه های ماندگار و عملیات های شهادت طلبانه ای که پاسداران گمنام و بسیجیان مظلوم از خود به نمایش نهادند، در تمام تاریخ جنگ تحمیلی باید کم نظیر باشد. رزمندگان ایرانی در سخت ترین شرایط جوی و موقعیت جغرافیایی، عملیات تهاجمی خود را شروع کردند.
از مناطقی چون صحرای شن، تپه های رملی گرفته تا جنگل امقره، تا تنگه های صعب العبور و موانع نفوذناپذیر متعددی، در زیر سخت ترین هجمه ی آتش دشمن پیشروی کردند. بعد از سه شبانه روز عملیات گسترده، به موانعی رسیدند که توسط طراحان و کارشناسان نظامی غربی و صهیونیستی ارایه و احداث گردیده بود.
آخرین مرحله ی عملیات والفجر مقدماتی ، در شب بیست و یکم بهمن ماه سال ۱۳۶۱ آغاز شد .
دشمن تا بن دندان مسلح و مجهز به پیچیده ترین سیستم های دفاعی، پیشرفته ترین سلاح های زمینی و هوایی، و با استحکامات و موانع بی نظیری که در مقابل هجوم رزمندگان احداث کرده بود، به دست توانمند نیروهای ایرانی در هم شکسته و عقب نشست.
با تاریک شدن هوا، عملیات شروع شد نیروهای زرهی و پیاده سپاه و بسیج، از تمامی مناطق آزاد شده با موفقیت پیشروی را آغاز کردند.
در حالی که تمامی موانع دشوار دشمن برای اولی بار در تاریخ جنگ در هم شکسته و پشت سر نهادند، پیشروی با سرعت ناباورانه ای جهت تصرف اهداف نهایی در عمق خاک دشمن شروع شد.