نیروهای مهندسی، گذشته از یگان و ارگان و قرارگاه فرماندهی خود، در مقایسه با کل نیروهای رزمندۀ جبهه ها به طور واقعی فعال ترین نیروهای درگیر در جنگ ازنظر مدت زمان بودند. این ها نیروهای مهندسی رزمی جنگ بودند که مدتها پیش از آغاز عملیات نظامی باید کارهای خود را اعم از ساختن پل، جاده، قرارگاه، بیمارستان، بنه های تدارکاتی، سنگرهای پیش ساخته، دژ و خاکریز، سایت های موشکی، سنگرها و مواضع توپخانه، باندهای مخصوص بالگرد و صدها نمونۀ دیگر شروع میکردند. در یک جمع بندی کلی، مأموریت یگان های مهندسی رزمی به سه بخش تقسیم میشود؛ 1- اقدام های مهندسی آماده سازی یا بسترسازی که از مدتی پیش از عملیات شروع میشد؛ 2- اقدام های مهندسی حین عملیات که بیشتر با عنوان مهندسی رزمی شناخته و معروف شد 3- اقدام های مهندسی پس از عملیات که از آن با عنوان مهندسی پشتیبانی رزمی یاد میشود.